may112 เขียน สภาพ 85-95% หนังสือนิยาย Love Series ของสำนักพิมพ์แจ่มใส
ชื่อหนังสือ
หมวดหมู่ : นิยายวัยรุ่น/แจ่มใส/อื่นๆ ,  แจ่มใส , 
Share
So Kiss ฝากรักเคียงใจนายบอดี้การ์ด
แม้เธอจะพบเจอแต่โชคร้าย แต่เมื่อมีบอดี้การ์ดสุดเท่มาคอยดูแลอยู่ข้างกาย ดวงที่กำลังร่วงดิ่งก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมา
ทันที...จะลักพาตัวอีกแล้วเหรอเอาเลยตามสบายยังไงซะฉันก็มีคนมาช่วยได้แน่ๆ ก็เรื่องการเรียกค่าไถ่สำหรับ
คุณหนูโซจูน่ะกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว นั่นไงคนที่จะมาช่วยว่าแต่หมอนั่นเป็นใครนะหน้าคุ้นๆ เอ๊ะ...อ๊ากกก!!!
นั่นมันคู่อริฉันนี่ ไม่เอาๆๆๆ ไปไกลๆ เลยนะ อยู่ใกล้นายทีไรฉันโชคไม่ดีทุกที ฉันเชื่อเรื่องของดวงชะตามากนะ
เพราะฉะนั้นจะไม่มีวันยอมอยู่กับคนที่ขัดดวงเด็ดขาด แต่ทำไมโชคชะตาไม่เข้าข้างฉันเลยอ่ะ ก็พ่อของฉันน่ะสิดัน
จ้างให้นายเป็นหนึ่งมาเป็นบอดี้การ์ดให้ซะงั้น! ก็ได้...ในเมื่ออยากเป็นบอดี้การ์ดให้นัก ฉันก็จะเป็นเจ้านายจอม
แสบให้นายต้องหัวปั่นไปเลยล่ะคอยดู!!!!
...แย่แล้วๆ ตอนนี้คุณหนูโซจูอย่างฉันต้องเข้าไปพัวพันกับหนังสือปริศนาที่มีรหัสลับเงินล้านอยู่ภายใน ทำให้
ต้องวิ่งหนีการตามล่าจากแก็งต่างชาติมากมายที่อยากได้สมบัติบ้านั่น จนตอนนี้แม้แต่บ้านของตัวเองก็อยู่ไม่ได้
แล้วอ่ะ...ฮือๆๆๆ เพราะความอยากรู้อยากเห็นของฉันแท้ๆ เลย ยังดีนะที่มีนายเป็นหนึ่งคอยอยู่เคียงข้าง...ไมงั้น
ป่านนี้ฉันคงโดนจับไปหั่นเป็นลูกชิ้นแล้วแน่ๆ >-< ...
2nd Love หนุ่มเฮ้วสาวเปรี้ยวรักเดียวโดนใจ
สภาพ 80% (ขอบหนังสือมีคราบฝุ่นจุดเหลืองเล็กน้อย)
หลายคนบอกว่ารัก คือความเชื่อใจกันและกัน แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอ...มันช่างเกินจะอดทนจริงๆ ...
เพราะความเบื่อหน่ายบรรยากาศเดิมๆ ที่เชียงใหม่ ฉันกับเพื่อนเลยตัดสินใจเลือกเอ็นท์มาเรียนต่อมหา'ลัย
ณ เมืองสองแคว และก่อนที่หัวใจดวงน้อยๆ จะเคลื่อนคล้อยไปถึงจุดหมายปลายทาง โครม!! ฉันขับรถ
(ของเพื่อน) ไปเฉี่ยวรถอีกคันพุ่งไปชนต้นไม้ข้างทาง ค่าเสียหายหลักหมื่นที่หนุ่มเจ้าของรถคันนั้นเรียกร้อง...
ทำใหฉันตัดสินใจ...ประทุษร้ายเขาไปเล็กน้อย เชอะ!! ค่าชดใช้อะไรมีไม่พอให้หรอกย่ะ...บ๊ายบายเน้อไอ้หน้าตี๋
จอมโหด!! ฉันบอกลา กระโดดขึ้นรถเร่งเครื่องทันควัน บรึ้นนน...ทว่าเรื่องไม่คาดฝันพลันเกิดขึ้น เมื่อฉันต้อง
มาเจอไอ้หมอนั่นอีกครั้ง...ในฐานะเฟรชชี่มหา'ลัยเดียวกัน (โลกจ๋า ช่วยเบี้ยวบ้างเหอะกลมเกิ๊น)!!!
แง้...ปฎิบัติการตามล่าค่าเสียหายของรถเริ่มต้นขึ้นแล้วววว!!?
3rd Love ทุ่มรักเต็มร้อยเทใจไม่มีกั๊ก
สภาพ 80% (ขอบหนังสือมีคราบฝุ่นเล็กน้อย ปกหลังมุมด้านล่างมีรอยพับ มีรอยสก็อตเทปหน้าหลัง)
เพียงรู้ว่าเนื้อคู่อยู่ไม่ไกลตัวเธอ การได้เจอกับเขาจึงเปรียบเสมือนฝัน (ร้าย) อันแสนงดงาม...
ทั้งๆ ที่แม่คาดหวังในตัวฉันทุกๆ เรื่อง (ทว่าฉันกลับปราดเปรื่องแค่เรื่องการเรียน) ฉันจึงต้องพากเพียรหา
ความเป็นเลิศหลายๆ ด้าน แต่ด้วยความที่ฉันไม่เอาถ่านน่ะนะ แม่เลยเปลี่ยนประเด็นมุ่งหาสามีให้ฉันแทน แง้...
คุณแม่ขอร้องของจริง!! อึกๆๆ เรื่องเดียวเหอะ คู่ครองของฉันน่ะ...ขอให้หนูเป็นคนไตร่ตรองเองนะคะแม่!!
และวันหนึ่ง...ขณะที่รถกำลังติดไฟแดง ฉันเหลือบมองผ่านกระจกมองหลังพบว่า กรี๊ดดด...คุณเนื้่อคู่ขับรถอยู่
คันหลัง อ๊ายยย...ฉันจะต้องทำให้คุณรู้จักฉันให้ได้ผู้ชายแบบนี้หาเจอง่ายๆ ที่ไหน...โอ๊ย...ตายแล้ว เกิดอะไรขึ้น
กับหัวใจดวงน้อยของฉันเนี่ยยยย!?
4th Love แอดมิทหัวใจรักยกกำลังสอง
หลังจากวิ่งหนีเจ้าหนี้มาเจอกับว่าที่คุณหมอตี๋หล่อมาดกวนงานนี้เธอจะห้ามหัวใจ(แบบระยะยาว) ของตัวเองได้ไหมนะ....
ฮือๆ ไม่น่าเซ็นชื่อค้ำประกันเงินกู้ให้ลุงตัวเองเลยให้ตายสิ! สุดท้ายฉันก็เลยต้องมาถูกเจ้าหนี้วิ่งไล่ตามและ
เข้าไปหลบอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแต่พอแปลงร่างเป็นผู้ป่วยปุ๊ปฉันก็ถูกอัญเชิญให้กลับไปที่เตียงตัวเอง
ปั๊ปแบบงงๆ...จากนั้นก็มีคุณหมอรูปหล่อมาตรวจฉัน เอ้! ว่าไงนะเขาบอกว่าฉันป่วยเป็นโรคร้ายงั้นเหรอ
จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ งานนี้ก็เลยลงท้ายด้วยการทุ่มเถียงระหว่างฉันกับหมอ(นั่น) แถมต่างฝ่ายยังจะพยายาม
เอาคืนกันแบบเจ็บๆ อีกต่างหาก...ฮึ!! โชคดีนะว่าตอนหลังฉันแอบหนีมาจากโรงพยาบาลได้น่ะ ชาตินี้ขอให้อย่าได้
เจอะเจออีตาหมอคนนั้นอีกเลย...แต่แน่ละ...คนซวยซ้ำซวยซ้อนแบบฉันขออะไรไปเคยสมหวังที่ไหน!!
ทำไมโลกถึงได้กลมแบบนี้นะ...แง...!?
Why Love บอกได้ไหม ทำไมต้องรักเธอ
เพราะบางที... ความรักก็ไม่มีเหตุผลว่าทำไมถึงรัก รู้แต่ว่าเมื่อรักต่อให้ต้องเจออะไร... เราก็จะไม่มีวันปล่อยมือ...
ในวันแต่งงานของน้องชายและน้องสะใภ้จอมแสบ แม่ก็เริ่มวกกลับเข้ามาเรื่องให้ผมหาสาวมาแต่งงานผลิต
ทายาทให้ตระกูล 'วงศ์แก้วทวีศักดิ์' ของเราซะที เพราะน้องชายดันวางแผนจะไม่มีลูกซะงั้นอะ ใช่ว่าผมจะไม่
อยากแต่งงานนะ ผมก็ลองคบกับสาวมาหลายคน สามสี่เดือนเปลี่ยนที... แต่ทำไมยังไม่มีใครแทนความรู้สึก
ในใจลึกๆ เหมือนที่ 'เธอ' คนนั้นทำได้เมื่อเจ็ดปีก่อนเลย ในวันที่ผมต้องกลับเมืองไทยเพื่อไปดูแลธุรกิจแทน
ผู้จัดการสาขาที่ลาออก ผมเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าจะไปประชุมที่บริษัทเป็นวันแรก... แล้วจู่ๆ เธอก็โผล่มานอน
แอ้งแม้งอยู่ที่ถนนจนผมเกือบจะเหยียบเบรกไม่ทัน ผมรับผิดชอบในฐานะพลเมืองดี แต่กลับซวยเพราะต้อง
รับผิดชอบนานเป็นพิเศษ เนื่องจากเธอดันความจำเสื่อมจำอะไรไม่ได้ นอกจากบอกว่า 'ฉันชื่ออองฟอง' ซ้ำๆ
อยู่นั่น... เป็นชื่อที่ผมฟังแล้วรู้สึกรำคาญสุดๆ แถมเจ้าตัวยังแสบจนไม่เหมือนคนความจำเสื่อมเลยสักนิด...
แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน......ที่สุดท้ายชื่อนั้นถึงกลายเป็นชื่อที่ผมโหยหาที่สุด และคิดถึงที่สุดแบบนี้...